Ik deelde nog niet veel over therapie. Maar deze week voelde ik dat ik toch iets wilde delen.
Op donderdag verliep de therapie anders dan anders. Na al wat zware punten voelde ik me ‘s-middags zo kwetsbaar en onzeker, dat alles als aanval binnenkwam. Na een heftige opmerking was het op en liep ik boos en overstuur weg uit de ruimte. Naar huis om nooit meer terug te komen! Alle negatieve gedachten in mijn hoofd gingen vol aan. Ik had schuld, ik deed het fout, nu zou alle aandacht op mij geprojecteerd worden en zou de gehele situatie aan mij liggen. Dus poste ik dat de drempel om te gaan zo hoog was, maar ik wel voelde dat ik moest gaan. En gelukkig maar! Want zo pakte het uit: Vervolg op post van gisteren, het viel mee en luchtte zelfs op!
Vanmorgen met lood in mijn schoenen naar therapie gegaan. Zelfs binnen wilde ik weer naar de fiets rennen en naar huis rijden. Ik wachtte zelfs op het toilet totdat ik de groepsruimte inliep. En kwam dus net optijd binnen.
Maar diep van binnen voelde ik dat ik wel moest gaan. Dat de drempel alleen maar hoger zou worden en ik dan zeker zou stoppen. Dat het voor mijn herstel niet helpt om nu te stoppen.
Ook voelde ik dat de angst voornamelijk gevoed werd door negatieve boodschappen en ervaringen uit het verleden. Ik probeerde me op te vangen op de manier dat de therapeuten me al maanden vertellen. Ik herhaalde dat ik nu niet meer in die omgeving verblijf, er andere mensen om mij heen zijn en ik nu volwassen en veilig ben. Maar men, wat was het zwaar!
Bij de opstart klapte ik dicht. Al stamelend zei ik hoe het ging, hoe erg de negatieve gedachten aanstonden, maar dat ik ook voelde dat dit copings waren. Iedereen reageerde goed, dat ze juist vonden dat ik donderdag mijn boosheid had laten zien. Maar ook de therapeuten zeiden niets waaruit ik haalde dat er beschuldigingen waren of dat het slecht was dat ik weg was gegaan.
Ik voelde de negativiteit omslaan in verwarring. Gedurende dag hebben we nog veel gesproken en ook over het bewuste voorval van donderdag. Niet boos, niet beschuldigend, maar wel wederzijds aangegeven eat de situatie heftig maakten en uitgesproken wat we er allemaal van leerden. Ik heb weer inzichten gekregen. Vooral over het feit dat ik me gedrag van anderen erg persoonlijk aantrek en mezelf dan afwijs. Een mooi doel om de komende 6 weken nog mee aan de slag te gaan! Want dan zitten de 9 maanden er alweer op.
World @round Tess 